روزی اینجا بهترین پارک قم بود ....

اما حالا دیگر جامعه الزهراست.
پ‌ن: هرچند خیلی وقت بود که این قضیه رو از یاد برده بودم،
                                  ولی با دیدن این مطلب داغ دلم تازه شد !

روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد... شخصی نشست و ساعت ها تقلاّی پروانه را برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله تماشا کرد...
آنگاه تقلاّی پروانه متوقف شد و به نظر رسید که او خسته شده و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد.
آن شخص مصمّم شد تا به پروانه کمک کند، برای این کار با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد و پروانه به راحتی از پیله خارج شد!!
امّا جثه اش ضعیف و بالهایش چروکیده بود‌........آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد.
او انتظار داشت بالهای پروانه گسسته و محکم شوند و از جثه‌ی او محافظت کنند...
                                                                                          اما هرگز چنین نشد.
در واقع پروانه ناچار شد تمام عمر خود را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست با بالهایش پرواز کند. آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ کوچک آن را خداوند برای پروانه قرار داده بود تا به این وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله به او امکان پرواز دهد.
                >>>>> گاهی اوقات در زندگی فقط به تقلا نیاز داریم <<<<<
اگر خداوند مقرر میکرد بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم، فلج می شدیم و به اندازه کافی قوی نمی شدیم و هیچ گاه نمی توانستیم پرواز کنیم.
......... من نیرو خواستم و خداوند مشکلاتی سر راه من قرار داد تا قوی شوم، من دانش خواستم و خداوند مجهولاتی برای حل و کشف به من داد. من سعادت و ترقی خواستم و خداوند به من تفکّر و عقل و احساسات عطا کرد.
من شهامت خواستم و خداوند موانعی مقابلم قرار داد تا از میان بردارم و شجاع شوم.
 من آرامش و شادمانی خواستم و خداوند کسانی را سر راه من قرار داد که نیازمند کمک بودند.
من محبت خواستم و خداوند پدر و مادر و دوستان را به من هدیه داد. من به خیلی‌از چیزهایی که می‌خواستم نرسیدم:
                                             اما آنچه نیاز داشتم به من داده شد!